İstanbul'daki Anadolu Hisarı'nın 40 yıllık muhtarı ve ‘Nazmiye Anne’siydi Nazmiye Korkmazlar... 2014’te hayatını kaybetti... Ancak gerisinde çok güzel anılar ve insanlıklar inşa etti...
1919’da Sürmene’de doğar Nazmiye Anne... 1936’da evlenir ve Hisar’a taşınır. Eşi balıkçıdır... Ancak biraz rahatına düşkün ve tembel olması nedeniyle Nazmiye Anne çok çalışır. Balıkçılık, kahvecilik yapar. Atatürk hayranıdır... Fakirlere, hastalara yardıma gider, muhtaç kim varsa koşar. Cola tenekeleri ve gazeteleri toplar. Kağıtları depolar. Ki Beylikdüzü’nden Anadolu Hisarı’na kağıt getirenler bile olur. Muhtar maaşının üzerine ekler fakirlere et ve tavuk dağıtır. Ancak bir gün fakirlere tavuk dağıtırken birinin cebinde pahalı bir sigara görür ve bu tavut dağıtma olayından vazgeçer.
Kağıtlardan aldığı paraları Mehmetçik Vakfı’na bağışlar.
Düzce depremi sonrası halktan yardım toplayıp depremzedelere götürür.
Mezarlığı temizler. Mezarlığa ön kapıdan girip arka kapıya kadar her mezarı temizler ve onlarla konuşur. Mahallenin kimsesizleri için mezarlıktan yer satın alır. Öldüklerinde de oraya gömülürler... Üzerlerinde 'Garipler' diye yazar... Kendi mezarını 15 yıl önce hazırlar. Hatta içine yatar ve 'ölümden korkacak bir şey yokmuş. Çok rahat' der...
Yaşarken büstü yaptırılır ve Anadolu Hisarı’na dikilir.
İşte böyle bir anne ve müthiş bir insan...
Nur içinde yat Nazmiye Anne...
