İçinde bulunulan durum ve ortamı bir zaman dilimine göre değerlendirmenin doğru olmadığını anlatan çok güzel bir hikaye… Babanın çocuklarına verdiği hayat dersine bakalım...

Bir babanın 4 oğlu vardır… Oğullarını önyargı ve çok erken karar vermemeleri konusunda eğitmek ister. Uygulamalı gösterir.
Her birini uzak bir yerde duran ağacın yanına gidip ona bakmalarını ister.

İlk oğlan kışın gider, ikinci ilkbaharda, üçüncü yazın ve dördüncü sohbaharda.

Geri döndüklerinde hepsine ne gördüklerini sorar.

İlk oğlan ağacın çok çirkin, yaşlı ve kupkuru olduğunu söyler.

İkinci “Hayır yeşillikle doluydu ve canlıydı” der.

Üçüncü “Çiçekleri vardı ve kokusuyla görüntüsüyle o kadar muhteşemdi ki daha önce
hiç böyle bir şey görmemiştim” yorumunu yapar.

Sonuncusu hepsinin haksız olduğunu ve ağacın meyvelerle donatıldığını, canlı ve hayat dolu olduğunu söyler.

Baba hepsine haklı olduğunu belirtir ve onlara bir ağacı veya bir insanı, kısa bir süre veya bir mevsim tanıdıktan sonra yargılayamayacaklarını anlatmaya çalışır.

Şu özeti çıkarır;
Eğer kışın vazgeçersen ilkbaharın nimetinden olursun, yazın güzelliğinden ve sonbaharın bütünlüğünden.