Tabii ki anne ve babaların özgür iradesine bağlı bir durumdur ama bir de olayın bilimsel gerçekleri ve uzman görüşleri vardır... Bu bağlamda çocuk iletişiminde hangi dil kullanılmalıdır?

Öncelikle şunu belirtelim; Her bireyin, ailelerin kendine özgü yapısı, yaşam tarzı ve hayata bakışı vardır. Ki olmalıdır da... Bunu bir kenara koyalım ve öznemiz ve yarınlarımız olan çocuklarımızla iletişimimize bir bakalım. Birazdan anlatacağımız konu, bilimsel araştırmalar sonucu ortaya çıkan verilere bakılarak geliştirilen ve değerlendirilen uzman görüşlerinin ortak çıkarımıdır...

Çocukla iletişimde yaygın olan iletişim tarzları;
"Sen dili" ve "Ben dili"dir... (Ben dili yetişkinler arası iletişim için önerilir.)
Oysa çocuklarda kullanılması gereken ve doğru olan EYLEM DİLİDİR...

"Sen dili" ile hitap edilen çocuklar;

  • Suçluluk duygusu ile yetişirler.
  • Zayıf bir benliğe sahip olurlar.
  • Fiziki anlamda omuzları çöker.
  • Suçluluk duyguları yüzlerine yansır.
  • Reddedici bir tavra bürünürler ve savunma geliştirirler.

"Ben dili" ile büyütülen çocuklar;

  • Edilgen hale gelir ve kişilik yapısında bozukluklar görülür.
  • Kendileri olmazlar ve anne babanın istediği kişiliğe bürünürler.
  • Kendi duygularına yabancılaşırlar.

Peki EYLEM DİLİ nasıl bir iletişim tarzıdır ve ne yapmak gerekir?
Sen ve beni bir kenara bırakıp çocukla hitap tarzında eylemin doğruluğu veya yanlışlığı anlatılmalıdır.
“Beni üzdün, beni kırdın” yerine “Bu davranış doğru değil” gibi, kişiye özgü değil genel bir doğruluk ve yanlışlık nazik bir dille ifade edilmelidir.
Ve hitap tarzında “Sen bunu yaptın” gibi değil “Bu davranış doğru değil” şeklinde olmalıdır. Yetişkinin doğruları anlatma, çocuğun da bunları aşağılama yaşamadan bilmesi en doğal hakkıdır.

Çok sıklıkla yapılan ve ben dilini ifade eden “Beni seviyor musun” tarzı sorulardan kaçınılmalıdır.

ÖZETLE; Toplumumuzda çok yaygın olan çevreye ve başkalarına göre şekillenmek yerine çocuğu biraz daha özgür bırakmak, “Şu şöyle der, bu böyle der” yaklaşımından uzaklaştırmak, doğru davranış tarzlarını uygun dille (o anki eyleme göre) anlatmak gerekir.